Ja die verlenging tm 28 april. Daar zijn wij gewoon blij mee!
We hebben de smaak en de charme te pakken.
Na een zeer productieve dag gister, lasten we vandaag een wat minder fanatieke dag in. Ik schuilde me ook stiekem een beetje achter het feit dat het woensdag is, en de kinderen doorgaans dus sowieso een korte dag school hebben en minder lang hoeven te leren.
We startten de ochtend uiteraard weer in de tuin. Ik fotografeerde een heel grote hommel op een blauw druifje maar de hommel zat zó kalm dat ik dochter er naar liet kijken. We besloten de hommel even op te vangen in een potje om hem binnen op te warmen. Hij leek wel lam van ochtendkou? Zijn er dierenexperts die meelezen die me er iets meer over kunnen vertellen? De hommel leek uit een soort coma te ontwaken later de ochtend en liefdevol en bijna plechtig liet dochter de hommel in de tuin (op dezelfde plek waar we hem de tuin úit namen) vrij. De hommel danste nog even door de lucht en vloog toen weg.
Na de ochtendspreuken las ik een verhaal voor (Dottie’s eieren, uit ‘Het hele jaar rond’) en gaf de dagelijks instructies.
De kinderen hebben zich keurig ontfermt over hun schoolwerk en dochter had een uitgebreide les via Zoom met haar klas. Ze kreeg een dictee én een vormtekenles.
Na de lunch viel de post op de mat en raakte ik zelf (slechte juf dat ik ben) daardoor afgeleid. Voor de lunch was ik met kleuter al aan het knippen geslagen (in oude dieren-magazines) en met de post erbij had ik ineens zin om allerlei kaartjes te knutselen en brieven (terug) te schrijven.
Voor mij is brieven schrijven/ post maken heel bevredigend in mijn contactbehoefte en ook in de behoefte om met mijn handen te werken (knippen, plakken, schrijven). Aangezien mijn werk opdroogt in deze periode, kan ik mijn creativiteit ook kwijt in het maken van post. De postzegels zijn hier momenteel niet aan de slepen 😅 Bas was zo lief om vanmorgen 2 velletjes van 10 mee te nemen, echt blijer kun je mij momenteel niet maken dan met postzegels. En daar ging ik vandaag dus bíjna alweer doorheen.
Ik zie het zo: normaal rijdt ik met de auto een tank per week leeg, nu plak ik per week voor dat geld (🙈) postzegels op zelfgemaakte kaartjes, brieven en pakjes!
Heerlijk hobby, altijd al gehad. En in deze tijd een lichtpuntje om mee bezig te zijn.
Wij blijven zoveel mogelijk binnen ons huis en onze tuin, een wandelingetje naar de brievenbus is dus echt even een uitstapje. Met een hand vol post wandelde ik vanmiddag een stukje met zoon door de wijk. Ik leerde hem gelijk (nog een keer) hoe het ook alweer werkt met ”overige postcodes” en de ”cijfertjes” op de rechte bus. Leuk, we blijven leren
In de middag bleven we een beetje knippen en plakken aan tafel. Bas was de hele dag zo goed als onbereikbaar vanwege werk. Kleuter had een korte nacht gemaakt en was redelijk ‘vermoeiend’. Daarnaast had ik ook heel erg met hem te doen. In deze 3e week is voor hem het gemis van leeftijdsgenootjes echt ineens wel aanwezig. Hij zei vanmorgen: ‘Ik moet álles alleen spelen’. En ik voel hem, begrijp het. Zijn broer en zus zijn wel thuis maar niet altijd beschikbaar om te spelen en Bas en ik spelen ook niet op de manier waarop hij graag zou willen spelen. We kunnen hem op weg helpen, maar het is onze taak niet om hele uren mee-te-spelen, dat lukt mij ook gewoon niet…
Het werd best een beetje een wat moeilijkere middag. Ik was inmiddels door mijn dagplanning en inspiratie heen en besloot opa en oma (mijn schoonouders) eens te appen met het verzoek of zij de kinderen een uurtje bezig konden houden, via skype wel te verstaan 😅 Nou, dát wilden ze wel!
Terwijl ik 2 tellen mijn ogen sloot boven op bed om geduld te kweken voor het ‘avond-ritueel’ hoorde ik oma’s luide gezellige stem een boek voorlezen vanuit de slaapkamer van kleuter. Geweldig! Dit ga ik onthouden. Voor hen heel leuk om de 3 kleinkinderen te zien en voor mij en Bas een (half) uurtje bijkomtijd, want de kinderen zijn gewoon op-afstand-onder-de-pannen. Na een power-nap voelde ik me opgeladen genoeg om met de kinderen nog iets kleins aan tafel te doen en na het eten bracht ik met veel geduld, liedjes, wrijven en troost kleuter naar bed.
Morgen hoop ik iets (meer) in te kunnen zetten, wat kleuter blij maakt en vervult. Voor hem is het momenteel het meeste afzien en schikken.
Ik denk aan kuikentjes kleien van zoutdeeg.
In deze corona-periode heb ik mijn blog oppakt om mijn (pedagogische) visie, ervaringen en inspiratie te delen in deze periode van thuisblijven.
Ik ben moeder van 3 kinderen:
Kleuter (4) Vrije school onderwijs, kleuterklas
Zoon (8) Montessori onderwijs, middenbouw (groep 4)
Dochter (10) Vrije school onderwijs, klas 5 (groep 7)
Kleurplaat voor kinderen die nu thuis werken en leren! Klik hier
wendydeboer.wordpress.com 