Iedere ochtend neem ik voor om geen blog te schrijven. Dat doe ik bewust, omdat ik me het schrijven niet wil opleggen. Juist in deze periode voelt een ”druk” extra zwaar.
Gedurende de ochtend concentreer ik mij op de planning van het schoolwerk van de kinderen in combinatie met het vermaken van kleuter. Echt een kunst, die combinatie. Een kleuter betrekken bij huishoudelijke taakjes of aan de gang helpen bij een spel is voor mij heel vanzelfsprekend en een koud kunstje. Ook het lesgeven, begeleiden van een kind in groep 4 en een kind in klas 5 gaat me prima af, maar de combinatie!!!
Ik denk daar de uitputtingsslag in te vinden is momenteel binnen gezinnen. De uiteenloping van niveau- en leerverschillen. Waar een kleuter veel rumoer, interactie en afwisseling vraagt, willen de schoolkinderen juist rust en stilte om te kunnen werken. Vanmorgen trok zoon zich terug op zijn kamer om het werkboekje ‘leesweg’ verder af te maken en dochter trok zich terug naar Bas in mijn kantoor. Kleuter wilde graag muziekjes horen en daarop dansen / bewegen met spotify. Ik bleef bij hem in de woonkamer en ruimde ondertussen de tafel op en knipte een slingertje om op te hangen. Kleuter vindt het leuk om mij bezig te zien, leren van werk. Ik legde uit wat ik maakte en kleuter herkende wat letters. Toen de slinger af was hebben we samen een plekje uitgekozen. De eerste plek zinde hem niet zo, hing half voor een schilderij en ook ik vind het wat onrustig staan. Ik maakte de slinger los en koos een ander plekje uit. Kleuter knikte instemmend. Zoiets eenvoudigs als het zoeken van een plekje, samen decoreren is óók leren!
’s avonds de dagplanning maken en klaarleggen voor de kinderen
Dagplanning nodig voor productiviteit en motivatie
Wat hielp voor dochter en zoon was een dagplanning die ik had gemaakt met vakjes om aan te kruisen als zij een onderdeel hadden voltooid. Dochter zat vast een zoom-sessie met de helft van de klas om 11.00 uur maar zoon had alle vrijheid gekregen in de volgorde van het uitvoeren van zijn taakjes. Alleen het dictee wilde ik als eerste doen. Met woordjes die ik nam uit zijn werkboeken en stencils. Woorden waarin hij nog regelmatig foutjes maakt, zoals de zogenaamde ‘Karel-woorden’ (je hoort -ol je schrijft -el) herhalen we morgen weer, maar dan net andere woorden. Deden we vandaag bijvoorbeeld ‘wafel’ en ‘snavel’, doen we morgen ‘tafel’ en ‘hagelslag’. Vorige week ben ik veel bezig geweest met -nk- en -ng- woorden. Geldt ook voor de -d en -t woorden. Zoals ‘gezond’ en ‘hond’, je hoort een t, je schrijft d. De wegen erheen, uitleg en regels is voor mij soms best weer even spitten. De Nederlandse taal is best complex maar ook inmiddels zo vanzelfsprekend als je volwassen bent. Hoe beter hij het gaat beheersen, hoe meer ik de voldoening voel van de inspanning die ik lever.
Daarna mocht hij dus zelf aan de slag. Dit systeem (eigen volgorde bedenken) gaf mij houvast (ik had het goed voorbereid van te voren, dus dat was winning van tijd tussendoor én ik kon beter controleren wat hij af had). En voor hem werkte het kennelijk ook heel motiverend. want rond de lunch was hij op 1 onderdeel na met zijn werk.
Na de lunch liepen de spanningen wat hoog op bij mij. Waar ik mij vandaag kapitein op het schip voelde en dus ook verantwoordelijk voor de kinderen, bleek Bas mij wat tijd te gunnen spontaan, omdat zijn werk het toeliet. Ik raakte in de war, begreep niet wat hij bedoelde en voelde me ongevraagd overgenomen.
Dankbaar voor Bas zijn geduld (met mij) en met een schuldig gevoel naar de kinderen toe (mijn starrigheid) trok ik mij verstandiggewijs toch maar even terug op mijn kantoor. Een uurtje! Wat zal ik doen? Hoe zal ik dat het beste invullen, waar kies ik voor? Nu kan het!
Het blijven belaste volle dagen. Er is zoveel om in goede banen te leiden. Iedere ochtend starten we allemaal met vol plezier, maar er blijven uitdagingen zitten in de dag. En die nemen we uiteraard voor lief, maar het blijft ontzettend hard ‘werken’.
Daarnaast blijf alert op het aanbieden en doen van zintuigelijke activiteiten. Niet alleen maar met het hoofd werken, maar ook met je handen.
Palm-pasen
In de middag hebben de kinderen elkaar geschminkt en legde ik spulletjes klaar voor een Palmpasen-activiteit. We hebben sterrenkers zaadjes in lege eierdoosjes met potgrond gestopt en miniatuur Palmpasen-stokjes geknutseld met crêpe papier. We zongen er liedjes bij voor de kleuter.
In de middag was er een half uurtje rust om mails bij te werken (ik) en het eten voor te bereiden (Bas). Op maandag eten wij altijd plantaardig mexicaans. We vullen dan zelf onze taco-schelpen met groentes en vegetarisch gehakt.
Nog steeds wat moe ben ik ontzettend benieuwd naar wat deze week weer gaat brengen. Ik kijk nieuwsgierig uit naar de persconferentie morgen en ben van plan om wat paas-attenties te maken voor onze dichtbije familie. Voor mijn oma maak ik ook paas-post met de kinderen en ik hoop, nu het ritme zijn vorm gekregen heeft, ik structureel iets meer tijd en rust ga krijgen om (vooral ’s avonds) weer iets ”leuks” te kijken of wat te lezen.
In deze corona-periode heb ik mijn blog oppakt om mijn (pedagogische) visie, ervaringen en inspiratie te delen in deze periode van thuisblijven.
Ik ben moeder van 3 kinderen:
Kleuter (4) Vrije school onderwijs, kleuterklas
Zoon (8) Montessori onderwijs, middenbouw (groep 4)
Dochter (10) Vrije school onderwijs, klas 5 (groep 7)
Kleurplaat voor kinderen die nu thuis werken en leren! Klik hier
wendydeboer.wordpress.com 