Ik heb echt tijd te kort! Voor alles wat ik voor de kinderen wil, zeker nu het (vele) schoolwerk er officieel dus bij is gekomen. Zoon heeft nu naast zijn digitale schoolwerk ook zijn fysieke materiaal binnen en de richtlijn is om circa 4 uur aan schoolwerk te besteden per dag.
Het vraagt écht veel extra tijd en energie. Waardoor ik het dus niet erg vindt dat werk op een lager pitje staat, want ik vraag me werkelijk af hoe we het anders moeten bolwerken.
Gedachtes en emoties
Ik ervaar deze dagen ook echt een enorm verlies aan energie in mijn systeem door de stroom aan input/ stof tot nadenken, de voelbare emoties, frustraties binnen het gezin ook angsten (ook op afstand). Dit vraagt ook om hersteltijd. Ontspannen lukt me eerlijk gezegd al dagen niet. Ik slaap gelukkig goed en snel in, en sta met plezier op. De tuinsessies ’s ochtends verlopen fijn (we ‘lopen’ via buiten naar binnen, verwonderen ons aan de perenboom die in knop staat, we schommelen en doen ochtendgymnastiek).
Maar de uren overdag zijn intens. Alles is nieuw en indrukwekkend. We buigen ons over de werkbladen van de kinderen, ervaren hoe een muziekles via skype werkt, zijn vol van de lieve berichtjes die binnenkomen voor onze bijna-jarige zoon. Hebben plannen met kippen in de tuin, maar ook zorgen om de mensen om ons heen. Plezierige momenten worden afgewisseld met schreeuwpartijen van pure frustratie, leuke ideeën worden overschaduwt door de angst voor de impact in onze samenleving tzt. Mijn gedachtes zijn niet eerder zó contrastrijk geweest.
Te snel geschakeld
Ondertussen vraag ik me af of deze extreme omschakeling vanuit de regering, mét direct starten van onderwijs-op-afstand wel zo gezond is voor onze mentale gezondheid én stressniveaus. Willen we niet te snel?
Het vraagt nogal veel die omschakeling. Ook van alle kinderen. Hadden we dit niet beter gedoseerd moeten gaan invoeren? In week 1 eerst de ouders thuis aan het werk krijgen en een goede regeling treffen voor ouders die in de fysieke sector werken. Dát eerst op orde!
En dan in week 2 de les-pakketten en wensen vanuit onderwijs! Dan hadden docenten rústig de tijd kunnen krijgen om te schakelen, zichzelf voor te bereiden en met aandacht een onderwijs-op-afstand-pakket samen te stellen.
Het voelt voor mij nu alsof we allemaal de lat extreem hoog leggen, als een dolle allemaal zo goed mogelijk moeten schakelen en functioneren. Minister Bruins heeft ons gister het voorbeeld gegeven van wat er gebeurd als je te fanatiek en bezeten te werk gaat, vergeet te eten en keihard door werkt. Er zitten niet ineens meer uren in de dag. We zijn allemaal maar mensen.
Selfcare is juist nu zo belangrijk. Na reflecteren gisteravond nam ik mij voor om meer op mijn intuïtie te gaan werken met de kinderen. Noem het lossiger. Wel met een planning, maar minder streberig. De vraag is hoe zinnig het is dat we nu al die stof gaan stampen en beheersen. Eerst maar eens aftasten ook wat de natuur met ons van plan is…
En ondertussen de dag plukken.
Volgende week nemen wij kippen!
In de komende periode wil ik mijn blog oppakken om mijn (pedagogische) visie, eerlijke ervaringen en inspiratie te delen in deze periode van thuisblijven.
Ik ben moeder van 3 kinderen:
Kleuter (4) Vrije school onderwijs, kleuterklas
Zoon (7) Montessori onderwijs, middenbouw (groep 4)
Dochter (10) Vrije school onderwijs, klas 5 (groep 7)
wendydeboer.wordpress.com 