Voorbereiden
Gisteren hadden wij afgesproken om de dag zonder planning te starten. Er was zoveel te doen, te lezen en te overdenken en alles in afwachting van Rutte, die om 19 uur ’s avonds een toespraak zou geven. De scholen van de kinderen mailden, er kwamen app-jes binnen, e-mails en er viel gewoon nog best veel voor te bereiden.
En al die input aan (media)berichten, de reacties van lieve familie en vrienden op de aflassing van de verjaardag van onze zoon, het moest ook echt even allemaal zakken en een plek vinden.
Via de tuin naar ‘school’ lopen
In mijn hoofd had ik de thuisschooldag al goed voorbereid. We stonden op de gebruikelijke tijd op, aten ons ontbijt, ik legde de werkbladen en activiteiten klaar op tafel en maakte me op.
‘We gaan! Laarzen aan!’ riep ik. De kinderen en Bas keken me nogal vragend aan. Kleuter begreep het niet: ‘We hadden toch nep-school vandaag?’
Ik leg uit dat we via de tuin naar ‘school’ lopen. ‘Ahaaaa!’ ‘Moet dat écht?’ Haha de kinderen reageren er wat verward over maar trekken toch hun laarzen en jas aan. We gaan de voordeur uit en lopen via onze zijtuin in een rustige pas naar de achtertuin. Ik zeg dat er even geschommeld mag worden en ik sta bij de schuifpui alsof ik op het schoolplein sta. Ik adem de frisse ochtendlucht in en dan klap ik 3 keer in mijn handen. ‘School begint!’
Kleuter noemt me ‘juffie’
De kinderen schoppen hun laarzen uit en nemen plaats aan tafel. Onze dochter (groep 7/ klas 5) mag haar ochtendspreuk opzeggen. Ik ben onder de indruk! Zo’n lange spreuk, zorgvuldig en volledig uit haar hoofd. Hier mag ik getuigen van zijn. Dankbaar vraag ik haar ons de eerste 3 zinnen te leren. We zeggen ze hard op en gaan dan aan de slag.
Onze kleuter krijgt een puzzel (Djeco uil), hier kan hij zelfstandig mee aan de slag, zodat ik dochter en zoon kan gaan instrueren. Het grappige is dat hij mij vol overtuiging tijdens de tafeltijd ‘juffie’ noemt ipv ‘mama’.
Ik heb wat oefenblaadjes klaargelegd voor dochter, een woord-puzzeltje geknipt uit een (oud) tijdschrift en een rekenblad gemaakt op een papiertje. Zij mag zelf kiezen in welke volgorde ze gaat werken.
Voor zoon heb ik ook wat oefenblaadjes uitgezocht en een schriftje klaargelegd waar we dagelijks dictees in zullen doen.
Vandaag zijn we nog in afwachting van het materiaal (digitaal en fysiek) van de scholen, dus ga ik aan de slag met eigen (bedacht) materiaal.
Onderwijs geven vraagt oplettendheid en correctheid
Ik merk al gauw op dat zoon wat moeite heeft met werkwoordvervoegingen en help hem door uit te leggen hoe het ook alweer werkte met de stam+t. Ik betrap mezelf erop dat ik het wel echt goed moet uitleggen en juist moet hebben. Dit is niet even voor de fun, hij léért nu echt van mij.
Dochter heeft wat hulp nodig bij het oefenblad over breuken Het vereenvoudigen van 1 breuk zie ik zelf ook niet, en zelfs na het spieken van het antwoord weet ik de weg ernaar toe niet uit te leggen. Ik klop op de deur van mijn kantoor om Bas zijn hulp in te schakelen.
Het poppetje op het stoeltje
De kleuter mag wat eerder van tafel. Voor hem heb ik een waldorf-poppetje op een houten stoeltje neergezet op tafel. We hebben een afspraak gemaakt, dat als het poppetje óp het stoeltje zit, moet hij óók blijven zitten. Als het poppetje van het stoeltje af is, mag hij spelen in onze speelhoek, maar wel in zichzelf, dus stilletjes. Want broer en zus moeten door kunnen werken en ik heb mijn concentratie nodig in hen begeleiden, nakijken van werk en nieuw werk aanreiken.
We houden een korte buiten speelpauze. Ik móet de juffen van zoon even mailen en kan dat mooi in die tussentijd doen. Helaas klapt het systeem er even uit, waardoor ik mijn mail kwijt ben en opnieuw moet beginnen. Bas speelt even voor ‘pleinwacht’ en rekt de tijd nog even waardoor ik de mail nogmaals kan typen en nu wel goed kan versturen.
Het 2e gedeelte van de tafeltijd gaan we een activiteit doen over dieren. Ik heb een stapel tijdschriften bewaard van WNF en Blijdorp o.a. en ik instrueer ‘We gaan een mini-werkstuk maken over een dier’. De kinderen krijgen een schaar, lijm en een papiertje en mogen plaatjes en informatie zoeken. Het liefst wil ik ze aansporen een dier te kiezen dat ze nog niet goed kennen, maar ze willen alle drie hun lievelingsdier kiezen (natuurlijk!).
Er wordt zoet gewerkt. Ook kleuter kan inmiddels heerlijk knippen.
Na de lunch die Bas maakt, fijn zo kunnen we direct aanschuiven, bel ik de tandarts, want zoon kampt al een paar dagen met pijn. Heel vervelend. Tandarts’ stem is wat terneergeslagen, ze baalt. Is iedereen aan het afbellen en haar assistent is ziek. Alleen specifieke gevallen kan ze nu helpen. Gelukkig mag ik met zoon morgen langskomen. Ik vraag haar of een noodvulling zonder assistentie mogelijk is. Ze kan niets toezeggen, vraagt mijn eventuele assistentie hierbij als het nodig is en ik hang dankbaar op.
De zon komt als geroepen
Bas werkt ’s ochtends terwijl ik het onderwijs voor de kinderen op mij neem. Zo hebben wij het voor nu afgestemd. We zoeken naar een goede balans en tijdindeling.
De overgang van ochtend naar middag loopt nog niet zo vloeiend. Ik raak teleurgesteld omdat ik weinig tijd ervaar om mijn eigen werk op te pakken. Geëmotioneerd voel ik dat we nóg meer moeten afstemmen. Gelukkig schijnt de zon en kunnen de kinderen de tuin (weer) in. Ik herpak.
Geduld is echt een aandachtspunt nog voor mij. Ook kan ik nog leren in het nóg concreter uitspreken wat ik van de kinderen én Bas verwacht.
In de middag leest Bas de kleuter voor en de oudsten lezen even zelf. Omdat de zon nog steeds schijnt willen de kinderen wéér naar buiten. Helemaal goed. Zo komen we makkelijk aan dat minimale uur buitentijd per dag.
Onzekerheid
Het is wel écht zoeken. Ik ben mijn werkochtenden kwijt. Ik mis het werken op de voor mij meest inspirerende uren van de dag. Nu ik ’s middags werk, merk ik dat ik minder concentratie en energie heb en in huis minder kan bijhouden.
Onderliggend hoop ik dat ik werk blijf houden. Als ZZP-er (illustrator/ vormgever) werk ik voor (kleine) ondernemers. Zullen zij de hand op de knip houden? Of juist mijn tekeningen nu graag nodig hebben? Het zijn onzekere tijden…
Maar 1 ding is zeker. Deze kans, om zelf onderwijs te mogen geven, zo veel samen te zijn, te vertragen en te verbinden met de echte essentie van het leven, die moeten we pakken!
Het is nog even wennen. Om vanuit die vanzelfsprekendheid en zorgeloze haast nu te vertragen naar absolute aandacht…
In de komende periode wil ik mijn blog oppakken om mijn (pedagogische) visie, ervaringen en inspiratie te delen in deze periode van thuisblijven.
Ik ben moeder van 3 kinderen:
Kleuter (4) Vrije school onderwijs, kleuterklas
Zoon (7) Montessori onderwijs, middenbouw (groep 4)
Dochter (10) Vrije school onderwijs, klas 5 (groep 7)
Kleurplaat voor kinderen die nu thuis werken en leren! Klik hier
In dit blog noemde ik een spel van Djeco. Wist je dat de speelgoedwinkel Juffrouw Pollewop heel veel leuke knutselsets van Djeco verkoopt, waaronder deze puzzel, maar ook bijenwas(krijt), kaartjes, Sylvanian Families, houten speelgoed en nog veel meer om deze periode met afwisseling van iets nieuws door te komen?
Zie hun account op instagram voor een rondleiding in hun winkel in Dordrecht.
Het regenboogpapier is uit mijn eigen webwinkel, die ik samen run met mijn zusje.
Een papiertje! Voor het allermooiste teken- en knutselpapier.
De trui die kleuter draagt is van Little Chipmunks.
wendydeboer.wordpress.com 