Woensdag 16 maart 2016.
Mijn moeder bleef vannacht slapen, gezellig en zo fijn. Ze hielp me een middag met de kinderen en in huis en dat is fijn, nu manlief in Engeland is.
Na het ontbijt gingen we allemaal de deur uit. Ik bracht de kinderen naar hun klasjes en eenmaal thuis voedde ik baby, die erg moe was van de nacht (hij hield ons ruim 2 uur bezig, met zijn vrolijke wakkere hoofdje, pfff).
Ik geef hem de borst en hij valt even in slaap. Ik zet wat dingen klaar, ruim wat op, check mijn mail (zit er iets belangrijks tussen?) en bekijk de (pakket)post die gister binnenkwam. O.a. 2 postkaarten via postcrossing. Die besluit ik direct de registeren. Het is er 1 uit Tsjechië en 1 uit Amerika. Ook is er nieuwe inkt binnen (yes, dan kan ik weer normaal printen) en mijn nieuwe ringsling én de nieuwste tony!
Ik verkocht een meitai uit mijn stash en ruilde die om voor een yaro. Met baby gebruik ik mijn ringsling heel vaak per dag en verlangde erg naar een 2e. Een meitai is niet helemaal mijn ding, besef ik nu. Ik ben superblij met deze ringsling, de neutrale zachte kleur, lekker licht, perfect voor de maanden die komen gaan! En yaro is betaalbaar.
Afijn, toen werd het tijd voor wat huishoudelijke klussen. Ik vouwde 2 flinke wassen weg en legde alles in alle kasten, ik verschoonde ons bed en zocht alvast setjes kleren uit voor de kinderen voor morgen. Ik maakte een lunch voor mezelf en gaf baby tomaat in schijfjes te eten. Daarna zette ik hem even in de box, zodat ik instagram kon checken en een begin kon maken aan de goodiebags voor het #berenfeest van zoon binnenkort.
De zon schijnt, we gaan even naar buiten.
Ik haal brood bij de bakker.
Breng post weg.
Doe wat boodschappen.
En dan zijn we allebei moe (nog van de gebroken nacht) en slapen even. Ik had nog úren door kunnen en willen slapen. Maar baby houdt het bij zo’n 30 minuten. Hij wordt vrolijk wakker, en dat geeft mij als moeder een fit gevoel. Dus hup we gaan weer door.
De postbode staat voor de deur met een twitspring-pakket (zie twitter: zoek op #twitspring). Helemaal leuk, er staat een tekst op voor de postbode. Het is een vrolijk pakketje. Het voelt heel zwaar. Ik mag het pas 26 maart openmaken.
In de middag kneed ik deeg voor een pizza-bodem en snijd ingrediënten, zodat alles klaar is om met de kinderen een pizza te bekleden. Zij mochten uit school een paar uurtjes naar mijn schoonouders, en die woensdagen zijn voor mij echt cadeautjes. Dan kan ik net even wat meer doen en bijhouden en vooral ook 1 op 1 genieten van mijn baby die zo hard groeit en zoveel ineens kan en ontdekt.
Na het eten werd het tijd voor bad, boek en bed. Dat naar bed brengen van 3 kinderen in je eentje is nog wel een beetje een dingetje. De perfectie tactiek / volgorde heb ik nog niet gevonden. Komt ook wel omdat de oudste en de jongste nogal slaapweigeraars zijn en zeer moeilijk de slaap kunnen en willen vatten.
Afijn, exact 20.37 uur is het stil in huis, ik app met manlief, schrijf een kaartje voor de juf van zoonlief, ruim nog wat op, maak het lunchtrommeltje klaar voor dochter morgen en blik terug op mijn woensdag. Het is een productieve dag geweest. Nog niet alles van mijn lijstje aan taakjes gedaan. En aan werk ben ik al helemaal niet toegekomen. Maar ik voel me voldaan…
wendydeboer.wordpress.com 