Follow me! |

Hoera! Sinds vandaag ben ik trotse bezitter van 1000 volgers op instagram!

Het begin, 6 likes.
Ik begon op instagram te posten toen mijn oudste zoon zo’n beetje net kon zitten, een jaar of 3,5 geleden. Sowieso fotografeerde ik (de kinderen) al veel en graag, ik was al actief op twitter, maar instagram leek mij een leuke app om als het ware een ”plaatjes-dagboek” mee bij te houden. Vooral voor mezelf. En om leuk te spelen met de toen 6 of 8 beschikbare filters (en zelf aanpassen was nog niet eens mogelijk).
De eerste foto’s kregen wat likes van volgers, minder dan 10 hoor, maar ik vond het helemaal gezellig. Af en toe kreeg ik eens een reactie op een foto en ik bouwde ook wel een soort vriendschap op met volgers via instagram. Ik volgde terug en een paar jaar later was het mogelijk om privé-berichtjes te sturen. Instagram werd steeds fijner. Waar ik al een tijdje op hoopte werd werkelijkheid in een update, het was ook mogelijk om zelf foto’s te filteren. Naast het contrast aanpassen, ook de verzadiging, schaduwen en accenten maar ook scherpstellen en filmpjes uploaden.

Inmiddels heb ik bijna 3000 posts geplaatst! En nu dus 1000 volgers. Zelf volg ik bijna 300 mensen en dat is voor mij om bij te houden nog wel net iets te veel. Dat zal nog iets af gaan nemen. Ik wil mezelf n.l. alleen blijven voeden met mooie plaatjes, vol inspiratie of herkenning.
Mijn avatar heb ik al een hele tijd niet veranderd:

Wat ik zo top vind aan instagram is het gebruik van de #’s (hashtags).
Ik denk dat vele instagrammers daar (vooral in het begin) nog best aan moesten wennen. Ook ik moest mijn weg (het gebruik ervan) nog vinden.
Inmiddels heb ik een aantal hele mooie hashtags gelanceerd, waar ik heus best wel een beetje trots op ben. Ik zie het zelf als kleine fotoboekjes, als hoofdstukjes, die ik met iedereen dúrf te delen.
Want eerlijk is eerlijk, soms twijfel ik wel eens over een post. Moet ik dit nu wel of niet delen? Geef ik mezelf niet te bloot? De hele wereld kan dit zien Wendy zeg ik dan tegen mijzelf. Moet dit nou wel? En wat mbt de kinderen? Ik vraag mijn kinderen geen toestemming, maar natuurlijk ben ik wel secuur in wat ik wel en niet deel. En een slotje heb en wil ik niet. Of je deelt alles, of je deelt niks (vind ik).
Stiekem vind ik het ook gewoon heel leuk om mijn volgers (de wereld) te inspireren.

Maar… heel uiteindelijk doe je alles in het leven vooral voor jezelf. En ik word gewoon blij van vastleggen, van delen, van inspireren, van genieten, en nagenieten. Ik blader thuis regelmatig terug in onze fotoboeken, lees mijn eigen dagboeken terug of die van de kinderen en ja… ik scroll ook regelmatig (heel ver) terug op mijn instagram.

Een lijstje van de #’s die ik heb gebruikt vind je hieronder.
(Stiekem ben ik altijd wel angstig dat anderen míjn hashtags zullen kapen op instagram en dus ook gaan delen onder die naam, waardoor mijn ”fotoboeken” aangevuld worden met foto’s die niet van mij zijn. Tips om bepaalde #’s te beschermen zijn dus welkom!)

Mijn favoriete #’s:
#wendyinAmerika (op reis met 2 kinderen (3 en 1) Las Vegas, Zion National Park en meer)
#wendyzietaf (over vreselijke kiespijn)
#wendyverwacht (3e zwangerschap)
#speelkleedje (zelf gemaakte speelkleedjes van stof)
#kleurvollearmbandjes (zelfgemaakte armbandjes)
#zeemeerminweek (thema-week thuis)
#zonneweek (thema-week thuis)
#wendydraagt (het dragen van mijn kinderen)
#wendytekent (@wendytekent waar ik mijn werk op deel)

Feestelijke gebeurtenissen:
#thomastreinfeest
#frozenfeestV
#mickeyfeest
#zeemeerminnenfeest
#ianmaximiliaan (de geboorte van onze 2e zoon)
#flamingofeestWendy

En ik ga door. Ik vind het allemaal veel te gezellig en leuk. En er zijn heus dagen dat ik niets deel, want soms komt het er niet van. Is mijn hoofd te vol of te moe of ben ik gewoon creatief of leuk in de weer met de kinderen.

Binnenkort:
#berenfeest

Vanwege de komst van mijn 1000 volger houd ik een give-away. Deze loopt t/m zaterdag 13 februari 2016. Zie de foto op http://www.instagram.com/wendywendysign
Dit kun je winnen: